Λείπει ἡ ἀξιοπρέπεια
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ πρέπει νὰ κοσμεῖ τοὺς χριστιανούς. Θὰ ἔλεγα ὅτι εἶναι μία ἀπόδειξη τῆς πνευματικότητάς τους. Ἀξιοπρέπεια σὲ ὅλα. Καὶ στὰ μικρὰ καὶ στὰ μεγάλα. Ἀξιοπρέπεια πάντοτε. Ὅταν χάνεται ἡ ἀξιοπρέπεια, πρέπει νὰ ἀνησυχοῦμε.
Ἡ ἀξιοπρέπεια πρωτίστως πρέπει νὰ ὑπάρχει στοὺς κληρικούς. Πολλοὶ χρησιμοποιοῦν τὴ λέξη καὶ ἀγνοοῦν τὸ περιεχόμενό της. Πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι εἶναι μία συμπεριφορά, ἰδίως σὲ δύσκολες στιγμές, μὲ σεβασμὸ στὸν ἑαυτό τους καὶ στοὺς ἄλλους, χωρὶς ἀπρέπειες και μικρότητες.
Ἀλήθεια, πόση ἀξιοπρέπεια ὑπάρχει, ὅταν συνέρχεται ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν ἐκλογὴ νέων Μητροπολιτῶν, ἐνῶ ἔχουν γίνει γνωστὰ πρὸ πολλοῦ τὰ πρόσωπα, ποὺ θὰ ἐκλεγοῦν; Δυστυχῶς καὶ ὁ Μακαριώτατος κ. Ἱερώνυμος ἀκολουθεῖ τὴν κατάκριτη τακτικὴ τῶν προκατόχων του καὶ ἐπηρεάζει — γιὰ νὰ μὴ πῶ ἐπιβάλλει— τοὺς ἐκλέκτορες μητροπολίτες, φτάνοντας στὸ ἀπαράδεκτο σημεῖο νὰ κάνει σχετικὲς ζυμώσεις, καλώντας τους ἰδιαιτέρως στὸ γραφεῖο του, πρὸ τῶν ἐκλογῶν καὶ ἀνακοινώνοντάς τους «τὴν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» νὰ ἐκλεγοῦν συγκεκριμένα πρόσωπα, ποὺ τυχαίνει πάντα νὰ εἶναι προσφιλῆ καὶ ὑπάκουα στὸν ἴδιο!
Νομίζω ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ διαδικασία δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν ἀξιοπρέπεια, ποὺ ἀνέφερα. Εἶναι ἀναξιοπρέπεια καὶ πρέπει δημοσίως νὰ καταγγέλλεται ἀπὸ τοὺς Μητροπολίτες. Πρέπει ὅλοι νὰ γνωρίζουν ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν εἶναι πρωθυπουργός, ποὺ ἐπιλέγει τοὺς ὑπουργοὺς τῆς ἀρεσκείας του.
Τὸ κακὸ θὰ περιοριστεῖ, ὅταν κάποτε γίνει ἀλλαγὴ στὸν τρόπο ἐκλογῆς τῶν Μητροπολιτῶν, κάτι ποὺ ὅλοι οἱ Ἀρχιεπίσκοποι ὑποστηρίζουν στοὺς ἐνθρονιστήριους λόγους τους καὶ ποτὲ δὲν πραγματοποιοῦν. Πρέπει, ἐπιτέλους, νὰ καθιερωθεῖ ἡ κλήρωση, ἡ ὁποία εἶναι σύμφωνη καὶ μὲ τὴν τακτικὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.
Δηλαδή, ἀπὸ τὰ τρία πρόσωπα (γιατὶ ὄχι καὶ ἀπὸ τὰ πέντε), ποὺ πλειοψηφοῦν στὴν πρώτη ψηφοφορία, νὰ ἐκλέγεται ὁ ἕνας διὰ κληρώσεως. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ περιοριστεῖ σημαντικὰ ἡ ἀναξιοπρέπεια τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου καὶ θὰ μποῦν τὰ πράγματα σὲ μία καλύτερη τροχιά. Ἀλίμονο, ἐὰν οἱ Μητροπολίτες ἀκολουθοῦν δουλικὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ ξεχνοῦν ὅτι ἔχουν μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὰ πρόσωπα, ποὺ μὲ τὴν ψῆφο τους προωθοῦν στὸν ὑψηλὸ βαθμὸ τῆς ἀρχιερωσύνης. Δὲν πρέπει νὰ συμφωνοῦν ἐπιπόλαια καὶ χωρὶς πληροφόρηση στὰ ὅσα ἰδιοτελῶς καὶ δολίως προτείνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος.
Ἡ πρόσφατη ἱστορία ἀναφέρει ὅτι οἱ Ἀρχιεπίσκοποι στὴν Ἑλλάδα ἀναπαύονται μακαρίως στοὺς θρόνους τους καὶ μόνον ὅταν πρόκειται νὰ ἐκλεγοῦν νέοι Μητροπολίτες, δραστηριοποιοῦνται γιὰ νὰ προωθηθοῦν οἱ δικοί τους ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι στὴ συνέχεια θὰ τοὺς ἐξασφαλίσουν ἀκύμαντη μακαριότητα. Αὐτὴ εἶναι ἡ βασικότερη αἰτία, ποὺ τὰ προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παραμένουν ἄλυτα καὶ ὁ λαὸς ἀποίμαντος.
Ορθόδοξος Τύπος, 27/6/2014
