Διεκπεραιωταὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ

Διεκπεραιωταὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΣΤΑ περισσότερα ἔργα τῶν ἀνθρώπων πρωτεύοντα ρόλο παίζει τό φοβερό πάθος τῆς ὑπερηφάνειας. Δραστηριοποιοῦνται οἱ ἄνθρωποι γιά νά ἱκανοποιήσουν τό «ἐγώ» τους. Νά δείχνουν τά ἔργα τους καί νά χαίρονται. Νά τούς ἐπαινεῖ ὁ κόσμος καί αὐτοί νά καμαρώνουν. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού πολλά γίνονται ὄχι γιά νά καλύψουν ἀνάγκες, ἀλλά γιά νά ἐντυπωσιάσουν ἐκείνους πού τά παρακολουθοῦν.

Ἔτσι κινοῦνται οἱ κοσμικοί, χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι καί στούς χριστιανούς δέν παρατηρεῖται τό φαινόμενο. Ἀκόμα καί στούς μοναχούς βλέπουμε ἔργα ματαιοδοξίας. Χτίζουν περίτεχνα καί ἐντυπωσιακά μοναστήρια, ἀδιαφορώντας γιά τούς ἀδελφούς τους πού εἶναι φτωχοί καί δέν ἔχουν οὔτε τά στοιχειώδη τῆς ζωῆς. Σέ τελευταία ἀνάλυση τά ἔργα τους εἶναι γιά τά μάτια τοῦ κόσμου καί ὄχι γιά τίς δικές τους ἀνάγκες.

Ἐάν πράγματι πίστευαν ὅτι ὁ σκοπός τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῆς μελλούσης, δέν θά καταπονοῦνταν μέ περιττές οἰκοδομές καί δέν θά ἐπαιτοῦσαν, γιά νά συγκεντρώσουν μεγάλα ποσά προκειμένου νά ὑλοποιήσουν τά μεγαλεπήβολα σχέδιά τους. Λείπει, δυστυχῶς, ἡ ταπείνωση καί ἡ αἴσθηση τοῦ τί συμβαίνει γύρω τους.

Οἱ πιστοί ἄνθρωποι ὅλα τά ἀποδίδουν στό Θεό καί ἀρνοῦνται νά οἰκειοποιηθοῦν τά δῶρα του. Ὅλα ὅσα χρησιμοποιοῦν στή ζωή τους καί ὅσα διαχειρίζονται τά θεωροῦν προσφορά τοῦ Θεοῦ καί ὄχι δικά τους ἀποκτήματα. Γι᾿ αὐτό καί δέν ὑπερηφανεύονται. Αὐτή τήν ἱερή αἴσθηση εἶχε καί ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ὁποῖος διακρινόταν γιά τή βαθιά του ταπείνωση. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ ἀπάντηση πού ἔδωσε σέ κάποιον ἐπισκέπτη του, ὅταν τόν ρώτησε ἄν μπαίνει στόν πειρασμό τῆς ὑψηλοφροσύνης ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους τῶν ἀνθρώπων πού τόν ἀναζητοῦν καί τόν ἐπισκέπτονται: «Πές ὅτι εἶμαι στίς Καρυές καί ὁ Γέροντάς μου μοῦ ἔδωσε ἕνα κατοστάρικο νά πάρω λουκούμια γιά τό κελί. Δικά μου εἶναι τά λεφτά γιά νά ὑπερηφανευθῶ;».

Ὁ ἅγιος Πορφύριος χτυποῦσε τόν πειρασμό τῆς ὑψηλοφροσύνης μέ μία ἁπλή σκέψη καί συνέχιζε νά προσφέρει στούς πολυπληθεῖς ἐπισκέπτες του ὅ,τι εἶχε, ἤ καλύτερα ὅ,τι τοῦ ἔδινε ὁ Θεός, εἴτε αὐτά ἦταν ὑλικά ἀγαθά εἴτε πνευματικές νουθεσίες καί θαυματουργικές παρεμβάσεις. Στόν ἴδιο δέν ἀνῆκε τίποτα. Διεκπεραίωνε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μοίραζε τά δῶρα τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους καί ἡ αἴσθηση αὐτή τόν κρατοῦσε στήν ταπείνωση. Ἐάν ὑψηλοφρονοῦσε, ὅλα θά ἀνατρέπονταν καί θά ἔχανε τήν εὔνοια τοῦ Θεοῦ.

Τήν ἴδια αἴσθηση πρέπει νά ἔχουν ὅλοι οἱ χριστιανοί. Νά εἶναι δραστήριοι στήν ἀγάπη καί ἀδρανεῖς στήν ὑπερηφάνεια. Νά εἶναι οἱ ταπεινοί ἐργάτες τοῦ Θεοῦ.

Ορθόδοξος Τύπος, 10/10/2014