Διαστρεβλωταὶ καὶ φωτοσβέσται

Διαστρεβλωταὶ καὶ φωτοσβέσται

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΔΕΝ λείπουν καὶ στὴν ἐποχή μας οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ λαϊκοὶ θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι στὴν προσπάθειά τους νὰ ἐμφανιστοῦν σύγχρονοι καὶ μοντέρνοι, αὐθαιρετοῦν σὲ θέματα πίστεως καὶ χριστιανικῆς διδασκαλίας. Ἀφαιροῦν ὅ,τι δὲν τοὺς ἀρέσει ἢ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ σύγχρονη νοοτροπία τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων καὶ προσθέτουν ὅ,τι δικαιολογεῖ τὴ χαλάρωση τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν, ἰδίως σὲ θέματα σαρκικῶν ἀπολαύσεων καὶ φιληδονίας. Τοὺς βλέπεις νὰ συζητοῦν δημοσίως, ἀκόμα καὶ στὴν τηλεόραση καὶ νὰ διατυπώνουν ἀπαράδεκτες θεωρίες, οἱ ὁποῖες στηρίζονται σὲ ἐπιστημονικὰ δεδομένα καὶ ὄχι στὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Νομίζει κανεὶς ὅτι ντρέπονται νὰ μιλήσουν γιὰ ἁγνότητα, ἐγκράτεια, ἠθικὴ ζωή, ἄσκηση κ.λπ. Διατυπώνουν ὑψηλὲς θεωρίες, ποὺ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὶς δυνατότητες τῶν ἀνθρώπων. Μιλοῦν γιὰ ὑπερβάσεις, γιὰ θέωση καὶ συγχρόνως ἀνέχονται φοβερὰ ἁμαρτήματα, ὅπως τὴν πορνεία, τὴν ὁμοφιλοφυλία, τὴ φιλοχρηματία, τὴν ὑπερηφάνεια κ.ἄ. Δηλαδή, φτάνουν στὸν οὐρανὸ χωρὶς πνευματικὰ φτερά!

Περὶ ὑποκρισίας

Περὶ ὑποκρισίας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΠΛΗΓΗ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ αἰτία πολλῶν δεινῶν εἶναι ἡ ὑποκρισία, ποὺ διακρίνει πολλοὺς κληρικούς, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς χριστιανούς. Πρόκειται γιὰ μιὰ κατάσταση, ἡ ὁποία εἶναι ἀπαράδεκτη, ἀφοῦ ἐμφανίζει ὡς θεοφιλὲς ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι ἁμαρτωλὸ καὶ κατακριτέο.

Ἡ ὑποκρισία προϋποθέτει ἀσέβεια πρὸς κάθε τί ἱερό, ἀλλὰ καὶ θρασύτητα. Ὁ ὑποκριτὴς εἶναι ἐρείπιο πνευματικά, θέλει ὅμως νὰ ἀπολαμβάνει τὶς τιμὲς καὶ τὰ ἐγκώμια τῶν ἄλλων γιὰ «ἀρετές», ποὺ ὑποκριτικὰ ἐμφανίζει. Ἡ παρουσία του ἀνάμεσα σὲ γνωστοὺς εἶναι ἰδιαίτερα ἐνοχλητική.

Υπερασπισταί της Ορθοδόξου Πίστεως

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ χριστιανοὶ δὲν ὑπερασπίζονται τὴν ὀρθόδοξη πίστη τους ὅσο πρέπει καὶ δὲν μένουν σταθεροὶ στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Κορυφαῖο παράδειγμα εἶναι οἱ οἰκουμενιστές, ποὺ ἀναγνωρίζουν τοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες καὶ θεωροῦν τὶς «ἐκκλησίες» τους ἰσότιμες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Διαλέγονται μαζί τους γιὰ τὴν εὕρεση τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας, ἐνῶ στὸ σύμβολο τῆς πίστεως μιλοῦμε γιὰ μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ποὺ προφανῶς εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη. Οἱ οἰκουμενιστές, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, χωρὶς καμία ἀναστολή, ἔρχονται σὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὸν τρόπο σκέψης καὶ τὸ ἦθος τους καὶ ποτὲ δὲν ὁμολογοῦν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη τους, γιὰ νὰ μὴ κακοκαρδίσουν τοὺς «ἀδελφούς τους», ξεχνώντας τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι λένε ὅτι εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο νὰ ἔχει ὁ Ὀρθόδοξος σχέσεις μὲ τοὺς αἱρετικούς, γιατὶ αὐτοὶ καινοτομοῦν καὶ ἀνατρέπουν τὸ Εὐαγγέλιο.