Πίστις: Ἡ μεγάλη δύναμις τῆς ψυχῆς

Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης

Πίστις: Ἡ μεγάλη δύναμις τῆς ψυχῆς

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Η ΠΙΣΤΗ στό Χριστό, ἡ μεγάλη καί σταθερή, δίνει στόν ἄνθρωπο τήν αἴσθηση τῆς διαρκοῦς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ δίπλα του, γεγονός πού τόν εἰρηνεύει ἐσωτερικά καί τόν χαροποιεῖ. Νιώθει τό Χριστό ἀχώριστο συνοδοιπόρο του. Ὅπου καί ἄν βρίσκεται, εἶναι κοντά του, γι᾿ αὐτό κάνει θερμότερη προσευχή καί μπορεῖ νά ξεπερνάει τά ἐμπόδια τῆς ζωῆς, νά μένει ἀνεπηρέαστος ἀπό τούς πειρασμούς καί νά διώχνει ἀπό τήν ψυχή του τούς διάφορους φόβους.

Σέ ἀντίθεση μέ τόν πιστό, ὁ ὀλιγόπιστος ταλαιπωρεῖται, ἀνησυχεῖ ὑπερβολικά καί ἀγωνιᾶ γιά τήν ἐξέλιξη καί τήν πορεία τῶν προβλημάτων πού ἀντιμετωπίζει. Ὁ Γέροντας Γερμανός ὁ Σταυροβουνιώτης ἔλεγε: «Αὐτός, πού ἔχει δυνατή πίστη στό Θεό, αἰσθάνεται σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς του τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί νιώθει ἀπέραντη χαρά καί εἰρήνη μέσα στήν ψυχή του. Ἀντίθετα ὁ ὀλιγόπιστος μεμψιμοιρεῖ, λυπᾶται γιά τά γήινα, γογγύζει εὔκολα, ταράσσεται, γεμίζει ἄγχος».

Πάντα μιλᾶμε γιά τήν ἀληθινή πίστη, πού στήν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ, ὅταν ἡ θάλασσα εἶναι τρικυμισμένη, ὅταν οἱ κίνδυνοι καί οἱ ἀπειλές εἶναι ἐνώπιόν μας, ὅταν ὅλοι μᾶς ἔχουν ἐγκαταλείψει, ἐμεῖς μένουμε σταθεροί, ἔχοντας τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός ρυθμίζει τή ζωή μας. Γι᾿ αὐτό καί ἀποφεύγουμε τό ναυάγιο. Αὐτό δέν συμβαίνει στούς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ρηχή πίστη καί μόλις ἀντιμετωπίσουν δυσκολίες καί ἀνεπιθύμητες καταστάσεις λησμονοῦν τό Θεό.

Πολλοί χριστιανοί ζητοῦν ἀπό τό Χριστό νά κάνει ὑπακοή καί νά ἱκανοποιήσει ὅλα τά θελήματά τους. Θά ἔλεγα ὅτι ἀπαιτοῦν, ξεχνοῦν ὅμως ὅτι προηγεῖται ἡ δική τους ὑπακοή στό Χριστό, πού σημαίνει συνεπής τήρηση τῶν ἐντολῶν του. Στήν περίπτωση αὐτή οἱ προσευχές μένουν ἀνικανοποίητες, γιατί ὑπάρχει ὀκνηρία καί δόλος. Εἶναι σάν νά μπαίνει κάποιος σέ ἕνα κατάστημα, γιά νά ψωνίσει χωρίς νά ἔχει χρήματα. Εἶναι φυσικό ὁ καταστηματάρχης νά μή τοῦ δώσει αὐτά πού θέλει. Ἡ προσευχή μας γίνεται θεοπειθής μόνο ὅταν εἴμαστε πιστοί καί συνεπεῖς στή διδασκαλία καί τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Δέν πρέπει νά λείπουν ἀναβαθμοί στήν κλίμακα πού μᾶς ἑνώνει μέ τό Χριστό. Οἱ ὀκνηροί καί ράθυμοι ποτέ δέν θά γευθοῦν τούς καρπούς τῆς προσευχῆς. Αὐτοί πού θυμοῦνται μία μέρα τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί δέκα μέρες τίς ξεχνοῦν, δέν πρόκειται νά δοῦν τήν ἱκανοποίηση τῶν αἰτημάτων τους. Μόνο ὅσοι προσεύχονται συνεχῶς καί τηροῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ βλέπουν νά πραγματοποιοῦνται τά θεάρεστα αἰτήματά τους.

Ορθόδοξος Τύπος, 18/7/2014