Ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπη

Ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπη

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ συχνά προβληματίζονται γιά πολλά πνευματικά θέματα καί ρωτοῦν τούς Γέροντες, γιά νά πάρουν ἀπαντήσεις σύμφωνες μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό δείχνει ὅτι ἐμπιστεύονται τήν πνευματική τους ἐμπειρία, ἡ ὁποία, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, δέν ὑπάρχει σέ ὅλους τούς κληρικούς.

Κάποτε ρώτησε τόν ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη ἕνα πνευματικό του τέκνο πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ πρός τόν Θεόν ἀγάπη τῶν χριστιανῶν κι ἐκεῖνος ἀπάντησε μέ σαφήνεια, χρησιμοποιώντας καί ἕνα παράδειγμα: «Ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεόν πρέπει νά εἶναι πάρα πολύ μεγάλη καί χωρίς νά ὑπάρχει καμία διάσπαση σέ ἄλλα πράγματα. Σοῦ φέρνω σάν παράδειγμα τό ἑξῆς: Ὁ ἄνθρωπος μοιάζει νά ἔχει ἐντός του μιά μπαταρία μέ ὁρισμένη ἐνέργεια. Ὅταν αὐτή τήν ἐνέργεια τήν ξοδεύει σέ ἄλλα διάφορα πράγματα ἐκτός τῆς ἀγάπης πρός τό Θεόν, ἡ ἐνέργεια πού ἀπομένει μέσα του γι᾿ Αὐτόν εἶναι ἐλάχιστη καί ἴσως πολλές φορές μηδαμινή. Ὅταν ὅμως διαθέτουμε ὅλη μας τήν ἐνέργεια πρός τόν Θεόν, τότε ἡ ἀγάπη μας εἶναι μεγάλη πρός Αὐτόν».

Βέβαια, οἱ πολυάσχολοι καί πολυμέριμνοι ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας δέν συμφωνοῦν μέ τόν ἅγιο Πορφύριο. Δέν βάζουν σέ προτεραιότητα τῆς ζωῆς τους τήν ἀγάπη πρός τόν Θεόν, ἀλλά τίς ἐπαγγελματικές τους ὑποχρεώσεις καί τά μάταια καί περιττά ἔργα. Γι᾿ αὐτό καί δέν ἔχουν πνευματική πρόοδο, παρόλη τήν ἀγαθότητά τους. Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεόν δέν ἀφήνει τόν ἄνθρωπο νά πλανᾶται ἐδῶ κι ἐκεῖ. Τό ἰσχυρό αὐτό συναίσθημα ἐμποδίζει κάθε ἀνωφελῆ περισπασμό καί ματαιώνει ἔργα πού δέν ἔχουν διάρκεια καί δέν καλύπτουν πρωτίστως πνευματικές ἀνάγκες.

Ἴσως κάποιος νά προβληματιστεῖ γιά τόν τρόπο μέ τό ὁποῖο μπορεῖ νά ἀγαπήσει τό Χριστό. Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι εὔκολη, ἐάν θελήσουμε νά δώσουμε συγκεκριμένη καί πρακτική λύση. Θεωρητικά πολλά μποροῦμε νά ποῦμε, ἀλλά δέν πρόκειται νά ὠφελήσουν οὐσιαστικά. Σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Πορφύριο χρειάζονται τρία πράγματα. Τό πρῶτο εἶναι νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἐπιθυμία νά ἀγαπήσει τό Χριστό καί νά ὑψώσει τόν ἑαυτόν του ἀπό τήν καθημερινότητα. Νά ἔχει τήν ψυχή του ἐλεύθερη. Τό δεύτερο εἶναι ἡ μελέτη τῆς φύσης καί τά μηνύματα πού προσφέρει. «Βλέποντας τή φύση, τά δέντρα, τά λουλούδια, τά πουλιά, τίς μέλισσες, τά ἄνθη, τή θάλασσα, τά ψάρια, τά ἄστρα, τό φεγγάρι, τόν ἥλιο καί τά τόσα ἄλλα ὑπέροχα δημιουργήματά του, στρέφουμε τό νοῦ πρός τόν Θεό καί δοξάζοντάς Τον μέσα ἀπ᾿ αὐτά, προσπαθοῦμε νά τά καταλάβουμε πόσο ὡραῖα καί θαυμάσια εἶναι καί ἀγωνιζόμαστε νά τά ἀγαπήσουμε. Ὅταν τά ἀγαπήσουμε ὅλα αὐτά, τότε ἡ ἀγάπη ἀνεβαίνει πρός τόν Δημιουργό μας καί ἔτσι πραγματικά καί ἀληθινά Τόν ἀγαπᾶμε». Καί τρίτο εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τούς συνανθρώπους μας. Δέν νοεῖται ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ἄγρια συμπεριφορά πρός τούς ἀδελφούς. Δέν συμβαδίζουν τά δύο αὐτά. Κάτω ἀπό αὐτές τίς προϋποθέσεις ὁδηγεῖται ὁ ἄνθρωπος στή σταθερή ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα τά ἄλλα θά ἀκολουθήσουν, χωρίς ἰδιαίτερο κόπο.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ ἀνώτατη βαθμίδα τῆς ἀγάπης πού εἶναι ὁ θεῖος ἔρως. Πρόκειται γιά πνευματική κατάσταση, τήν ὁποία λίγοι κατακτοῦν, παρόλο πού εἶναι ἀποτέλεσμα ἁπλῶν πράξεων. Χρειάζεται μεγάλη καί ἀκλόνητη πίστη στό Χριστό, ἀκριβής τήρηση τῶν ἐντολῶν καί ἀποτελεσματική ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν. Μάλιστα οἱ κόποι καί οἱ θυσίες ἐνισχύουν τήν ἀγάπη καί τήν κάνουν ἄρρηκτη.

Ορθόδοξος Τύπος, 26/9/2014